Ι. Στο άρθρο 4 παρ. 5 του Σ. ορίζεται ότι: «Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους».
Οι διατάξεις των περιπτώσεων ε’ και θ΄της § 1 του άρθρου 4 του ν. 3888/2010 «Περαίωση φορολογικών υποθέσεων – ρύθμιση ληξιπρόθεσμων χρεών», διατυπώνουν την καθολική εξαίρεση από τη διαδικασία της περαίωσης των επιτηδευματιών φυσικώνπροσώπων, ιδιοκτητών, «ακίνητης περιουσίας και μεγάλης ακίνητης περιουσίας».
Ο νόμος έχει, βεβαίως, την εξουσία να επιβάλλει φόρους και τέλη ή και εξαιρέσεις (εφόσον δεν τίθεται ζήτημα έλλειψης νομοθετικής εξουσιοδότησης – βλ. ΣτΕ (Ολ) 1262/20005), πάντοτε όμως εντός των όρων και προϋποθέσεων της παρ. 1 και 5, του άρθρου 4 του ισχύοντος Συντάγματος, υπό την έννοια ότι η επιβολή οποιασδήποτε εξαίρεσης πρέπει να γίνεται χωρίς καθιέρωση διακρίσεων (αδιακρίτως), αποκλειομένων των αδικαιολογήτων φορολογικών εξαιρέσεων και υπό την προϋπόθεση ότι η διαμόρφωση αυτή των εξαιρέσεων πραγματοποιείται με βάση γενικά και αντικειμενικά κριτήρια.
Η προαναφερόμενη εξαίρεση, όπως αποκρυσταλλώθηκε και ερμηνεύτηκε από την περίπτωση ε’ του άρθρου 4 της Εγκυκλίου ΠΟΛ 1147/27-10-2010 «Παροχή οδηγιών για την εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 1-13 του ν.38888/2010 σχετικά με την εκούσια κατάργηση των φορολογικών διαφορών», δεν έχει ούτε νομικό, αλλά ούτε και ουσιαστικό έρεισμα.
ΙΙ. Με τη συγκεκριμένη διάταξη εξαιρούνται της περαίωσης αποκλειστικά τα φυσικά πρόσωπα τα οποία, με βάση τα στοιχεία του περιουσιολογίου του έτους 2008, υπόκεινται σε φορολόγηση ακίνητης περιουσίας, κατά την παράγραφο 2 του άρθρου 36 του ν.3842/2010.
Επομένως, τα φυσικά πρόσωπα τα οποία είχαν δηλώσει αξία ακίνητης περιουσίας μέχρι 400.000 € έχουν τη δυνατότητα να προβούν σε περαίωση, σε αντίθεση με τα φυσικά πρόσωπα τα οποία είχαν δηλώσει αξία ακίνητης περιουσίας μεγαλύτερης των 400.000 €.
Επιπλέον, ο συνδυασμός των παραπάνω διατάξεων παρέχει το δικαίωμα της περαίωσης στα νομικά εκείνα πρόσωπα τα οποία κατέχουν αξία ακίνητης περιουσίας είτε μικρότερη είτε μεγαλύτερη των 400.000 €.