Η φορολογία φυσικών και νομικών προσώπων αποτελεί δημόσιο οικονομικό βάρος το οποίο επηρεάζει την οικονομική συμπεριφορά του φορολογούμενου και αποσκοπεί στη συγκέντρωση εσόδων για την κάλυψη των κρατικών σκοπών, χωρίς ειδική αντιπαροχή.

Η φορολογία  φυσικών και νομικών προσώπων επιβάλλεται αναγκαστικά από φορείς της δημόσιας εξουσίας αδιακρίτως, ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες των φορολογουμένων, σύμφωνα με το άρθρο 4 §5 του Συντάγματος. Η φορολογία αυτή συνδέεται άρρηκτα με τις βασικές αρχές της καθολικότητας, της φοροδοτικής ικανότητας και της επιβολής του φόρου.

Για τη φορολόγηση των φυσικών προσώπων ισχύουν τέσσερις σπουδαίες συνταγματικές εγγυήσεις των άρθρων 2§1, 4§5, 5§1 και 21§1 του Συντάγματος και ειδικότερα: το αφορολόγητο όριο για τη στοιχειώδη συντήρηση του φυσικού προσώπου και των μελών της οικογένειάς του, συνδεόμενο άμεσα με την επιταγή της προστασίας της αξίας του ανθρώπου κατά το άρθρο 2§1 του Συντάγματος, η φοροδοτική ικανότητα κατά το άρθρο 4§5 του Συντάγματος, η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας κατά το άρθρο 5§1 του Συντάγματος και η προστασία του γάμου και της οικογένειας κατά το άρθρο 21§1 του Συντάγματος, καθώς χωρίς την εφαρμογή των αρχών αυτών δεν είναι δυνατόν να υπάρξει υποτυπώδης φορολογική και κοινωνική δικαιοσύνη.

Για τη φορολόγηση των νομικών προσώπων  ισχύουν οι αρχές του ενιαίου της φορολογίας σύμφωνα με την οποία στη φορολογία υπάγεται το συνολικό καθαρό εισόδημα, η αρχή του ετησίου της φορολογίας και η αρχή της αυτοτέλειας των χρήσεων. Διακρίσεις υφίστανται στη μέθοδο της φορολόγησης, ανάλογα αν πρόκειται για προσωπικές ή κεφαλαιουχικές εταιρείες.

Η φορολογία των φυσικών και νομικών προσώπων επιβάλλεται πάντοτε εντός των όρων και των προϋποθέσεων του Συντάγματος, σε συνδυασμό με τις αρχές της ίσης εφαρμογής των φορολογικών διατάξεων και της ίσης μεταχείρισης των φορολογουμένων, της αναλογίας, της νομιμότητας και της χρηστής διοίκησης.

Η φορολογία επιβάλλεται με ατομικές διοικητικές πράξεις, φορολογικά βάρη ή φορολογικές κυρώσεις ή φορολογικές ή συναφείς υποχρεώσεις συνδεδεμένες με φορολογική ύλη, ατομικώς ορισμένη.

Σε περίπτωση παραβίασης κάποιας των προαναφερόμενων αρχών που διέπουν το όλο σύστημα φορολογίας, ο φορολογούaμενος έχει το δικαίωμα να προσφύγει κατά των ατομικών διοικητικών πράξεων που δημιουργούν σε βάρος του φορολογικά βάρη ή φορολογικές κυρώσεις, με τα ένδικα μέσα που προβλέπονται από τον Κώδικα Φορολογικής Δικονομίας π.χ. με φορολογική προσφυγή, με ακύρωση φύλλου ελέγχου φορολογίας εισοδήματος, με ακύρωση πράξεως προσδιορισμού αποτελεσμάτων, με ακύρωση επιβολής προστίμου Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων, με προσφυγή κατά φύλλου ελέγχου κατανομής κερδών και αναλογούντος φόρου στους εταίρους, με ακύρωση απόφασης με την οποία δεν επετράπη η άρση απαγορευτικών μέτρων συνεπεία φορολογικών παραβάσεων συνιστάμενων σε υπεξαίρεση οφειλομένου ΦΠΑ, με προσφυγή σε περίπτωση καταλογισμού πλαστών ή εικονικών φορολογικών στοιχείων.

Η μακρόχρονη δικηγορική μας εμπειρία, η οποία θεμελιώνεται σε μία πορεία άριστων προπτυχιακών, αλλά και μεταπτυχιακών σπουδών στο εξωτερικό και στην Ελλάδα, μας παρέχει τη δυνατότητα να προσφέρουμε εξειδικευμένες,  αποτελεσματικές και υψηλού επιπέδου νομικές υπηρεσίες στον τομέα της φορολογίας των φυσικών και νομικών προσώπων.

Επικοινωνήστε μαζί μας για περισσότερες πληροφορίες για το θέμα της φορολογίας των φυσικών και νομικών προσώπων.Καλέστε στο 2310 – 285049, 282952, 6972 – 552264 προκειμένου να συζητήσουμε από κοντά.